Hoofdstuk 4 Verhalen van mensen over hun knuffels

In dit hoofdstuk heb ik allemaal verhalen over knuffels van mensen. Ik vond het best leuk om te zien dat mensen zo erg van hun knuffel houden en er dus alles voor doen. Eerst laat ik twee verhalen zien die ik gelezen heb in een boek (boek: Knuffels) daarna vertel ik nog een verhaal over mijzelf. Hier is het eerste verhaaltje.

Een beer op een muurtje

Op een woensdagmiddag kwam ik thuis en zag ik op een stenen muurtje voor ons huis een kleine oranje teddybeer zitten. Ik begreep het niet. Ging naar binnen en ben voor het raam gaan zitten. Anderhalf uur lang heb ik naar hem gekeken. Niemand pakte hem op of keek naar hem. Toen het donker begon te worden ben ik naar buiten gegaan en de beer mee naar binnen genomen. Nu zit hij bij mij thuis in een stoeltje voor het raam. Al jaren.

Dit stukje is best lang geleden geschreven en ik vond het best een grappig stukje en bij dit stukje zie je ook dat grote mensen ook heel erg van knuffels houden.

Watersnoodramp

Bij de verschikkelijke watersnoodramp in 1953 moesten wij vluchten naar kennissen die veel hoger woonden. Maar ook daar steeg het water en later waren wij alleen nog op zolder droog. Opeens begon het dochtertje heel hard te huilen. We snapten het helemaal niet maar wat bleek: haar beer was nog in het ondergelopen huis achter gebleven. Wat we ook probeerden om haar te troosten, niets hielp. Zij moest en zou die beer hebben. Tenslotte heeft de vader van het dochtertje een vlot gemaakt, en is daarmee, met risico voor eigen leven, terug naar hun huis gepeddeld. Door het zolderraam naar binnen gekropen en daar met veel moeite de bewuste beer gepakt. Je kunt je voorstellen hoe blij ze was toen hij daar aan kwam met haar beer.

Een paar jaar later hebben ze de beer weg gegooid omdat hij er niet uit zag.

Ik vond het heel mooi stukje dat een beertje zo belangrijk kan zijn.

Hier is een verhaal dat ik zelf heb mee gemaakt. Over een knuffel.